opklimmen

Dutch

Etymology

From op +‎ klimmen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

opklimmen

1. to climb up
2. to become greater, to become larger

Conjugation

Conjugation of opklimmen (strong class 3a, separable)
infinitive	opklimmen
past singular	klom op
past participle	opgeklommen
infinitive	opklimmen
gerund	opklimmen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	klim op	klom op	opklim	opklom
2nd person sing. (jij)	klimt op, klim op2	klom op	opklimt	opklom
2nd person sing. (u)	klimt op	klom op	opklimt	opklom
2nd person sing. (gij)	klimt op	klomt op	opklimt	opklomt
3rd person singular	klimt op	klom op	opklimt	opklom
plural	klimmen op	klommen op	opklimmen	opklommen
subjunctive sing.1	klimme op	klomme op	opklimme	opklomme
subjunctive plur.1	klimmen op	klommen op	opklimmen	opklommen
imperative sing.	klim op
imperative plur.1	klimt op
participles	opklimmend	opgeklommen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• klimmen op