opjagen

Dutch

Etymology

From op +‎ jagen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔpˌjaː.ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: op‧ja‧gen

Verb

opjagen

1. to chase

Conjugation

Conjugation of opjagen (strong class 6 with weak past participle, separable)
infinitive	opjagen
past singular	joeg op
past participle	opgejaagd
infinitive	opjagen
gerund	opjagen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	jaag op	joeg op	opjaag	opjoeg
2nd person sing. (jij)	jaagt op, jaag op2	joeg op	opjaagt	opjoeg
2nd person sing. (u)	jaagt op	joeg op	opjaagt	opjoeg
2nd person sing. (gij)	jaagt op	joegt op	opjaagt	opjoegt
3rd person singular	jaagt op	joeg op	opjaagt	opjoeg
plural	jagen op	joegen op	opjagen	opjoegen
subjunctive sing.1	jage op	joege op	opjage	opjoege
subjunctive plur.1	jagen op	joegen op	opjagen	opjoegen
imperative sing.	jaag op
imperative plur.1	jaagt op
participles	opjagend	opgejaagd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• jagen op