opgeven

Dutch

Etymology

From op +‎ geven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔpˌxeːvə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

opgeven

1. to give up, relinquish
2. to report, state, indicate (e.g. data in a form)

Conjugation

Conjugation of opgeven (strong class 5, separable)
infinitive	opgeven
past singular	gaf op
past participle	opgegeven
infinitive	opgeven
gerund	opgeven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	geef op	gaf op	opgeef	opgaf
2nd person sing. (jij)	geeft op, geef op2	gaf op	opgeeft	opgaf
2nd person sing. (u)	geeft op	gaf op	opgeeft	opgaf
2nd person sing. (gij)	geeft op	gaaft op	opgeeft	opgaaft
3rd person singular	geeft op	gaf op	opgeeft	opgaf
plural	geven op	gaven op	opgeven	opgaven
subjunctive sing.1	geve op	gave op	opgeve	opgave
subjunctive plur.1	geven op	gaven op	opgeven	opgaven
imperative sing.	geef op
imperative plur.1	geeft op
participles	opgevend	opgegeven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• opgave

Descendants

• Afrikaans: opgee

Anagrams

• geven op