opdraven

Dutch

Etymology

From op (“up”) +‎ draven (“to trot”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

opdraven

1. (with moeten or laten) to appear after being summoned
2. (with komen) to turn up (by one's own will)

Conjugation

Conjugation of opdraven (weak, separable)
infinitive	opdraven
past singular	draafde op
past participle	opgedraafd
infinitive	opdraven
gerund	opdraven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	draaf op	draafde op	opdraaf	opdraafde
2nd person sing. (jij)	draaft op, draaf op2	draafde op	opdraaft	opdraafde
2nd person sing. (u)	draaft op	draafde op	opdraaft	opdraafde
2nd person sing. (gij)	draaft op	draafde op	opdraaft	opdraafde
3rd person singular	draaft op	draafde op	opdraaft	opdraafde
plural	draven op	draafden op	opdraven	opdraafden
subjunctive sing.1	drave op	draafde op	opdrave	opdraafde
subjunctive plur.1	draven op	draafden op	opdraven	opdraafden
imperative sing.	draaf op
imperative plur.1	draaft op
participles	opdravend	opgedraafd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• draven op