ontstemmen

Dutch

Etymology

From ont- +‎ stemmen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈstɛ.mə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛmən

Verb

ontstemmen

1. to go out of tune

   De piano is helaas ontstemd. - The piano has unfortunately gone out of tune.

2. to displease

Conjugation

Conjugation of ontstemmen (weak, prefixed)
infinitive	ontstemmen
past singular	ontstemde
past participle	ontstemd
infinitive	ontstemmen
gerund	ontstemmen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontstem	ontstemde
2nd person sing. (jij)	ontstemt, ontstem2	ontstemde
2nd person sing. (u)	ontstemt	ontstemde
2nd person sing. (gij)	ontstemt	ontstemde
3rd person singular	ontstemt	ontstemde
plural	ontstemmen	ontstemden
subjunctive sing.1	ontstemme	ontstemde
subjunctive plur.1	ontstemmen	ontstemden
imperative sing.	ontstem
imperative plur.1	ontstemt
participles	ontstemmend	ontstemd
1) Archaic. 2) In case of inversion.