ontslippen

Dutch

Etymology

From ont- (“away”) +‎ slippen (“to slip, slide”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈslɪpə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ont‧slip‧pen
• Rhymes: -ɪpən

Verb

ontslippen

1. to slip away, slide away
2. to escape, evade, get away

Conjugation

Conjugation of ontslippen (weak, prefixed)
infinitive	ontslippen
past singular	ontslipte
past participle	ontslipt
infinitive	ontslippen
gerund	ontslippen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontslip	ontslipte
2nd person sing. (jij)	ontslipt, ontslip2	ontslipte
2nd person sing. (u)	ontslipt	ontslipte
2nd person sing. (gij)	ontslipt	ontslipte
3rd person singular	ontslipt	ontslipte
plural	ontslippen	ontslipten
subjunctive sing.1	ontslippe	ontslipte
subjunctive plur.1	ontslippen	ontslipten
imperative sing.	ontslip
imperative plur.1	ontslipt
participles	ontslippend	ontslipt
1) Archaic. 2) In case of inversion.