ontdagen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈdaː.ɣə(n)/
• Hyphenation: ont‧da‧gen
• Rhymes: -aːɣən

Etymology 1

From dag (“day”) +‎ ont- -en (“privative circumfix”).

Verb

ontdagen

1. (intransitive, obsolete) to lose daylight, to become dark, become dusk

Conjugation

Conjugation of ontdagen (weak, prefixed)
infinitive	ontdagen
past singular	ontdaagde
past participle	ontdaagd
infinitive	ontdagen
gerund	ontdagen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontdaag	ontdaagde
2nd person sing. (jij)	ontdaagt, ontdaag2	ontdaagde
2nd person sing. (u)	ontdaagt	ontdaagde
2nd person sing. (gij)	ontdaagt	ontdaagde
3rd person singular	ontdaagt	ontdaagde
plural	ontdagen	ontdaagden
subjunctive sing.1	ontdage	ontdaagde
subjunctive plur.1	ontdagen	ontdaagden
imperative sing.	ontdaag
imperative plur.1	ontdaagt
participles	ontdagend	ontdaagd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

From ont- (“inchoative prefix”) +‎ dagen (“to dawn”).

Verb

ontdagen

1. (intransitive, obsolete) to start to dawn

Conjugation

Conjugation of ontdagen (weak, prefixed)
infinitive	ontdagen
past singular	ontdaagde
past participle	ontdaagd
infinitive	ontdagen
gerund	ontdagen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontdaag	ontdaagde
2nd person sing. (jij)	ontdaagt, ontdaag2	ontdaagde
2nd person sing. (u)	ontdaagt	ontdaagde
2nd person sing. (gij)	ontdaagt	ontdaagde
3rd person singular	ontdaagt	ontdaagde
plural	ontdagen	ontdaagden
subjunctive sing.1	ontdage	ontdaagde
subjunctive plur.1	ontdagen	ontdaagden
imperative sing.	ontdaag
imperative plur.1	ontdaagt
participles	ontdagend	ontdaagd
1) Archaic. 2) In case of inversion.