ontcijferen
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Likely a calque of French déchiffrer.
Analyzable as ont- + cijferen, or cijfer + ont- -en.
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]ontcijferen
- to decipher, figure out
Conjugation
[edit]| Conjugation of ontcijferen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontcijferen | |||
| past singular | ontcijferde | |||
| past participle | ontcijferd | |||
| infinitive | ontcijferen | |||
| gerund | ontcijferen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontcijfer | ontcijferde | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontcijfert, ontcijfer2 | ontcijferde | ||
| 2nd person sing. (u) | ontcijfert | ontcijferde | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontcijfert | ontcijferde | ||
| 3rd person singular | ontcijfert | ontcijferde | ||
| plural | ontcijferen | ontcijferden | ||
| subjunctive sing.1 | ontcijfere | ontcijferde | ||
| subjunctive plur.1 | ontcijferen | ontcijferden | ||
| imperative sing. | ontcijfer | |||
| imperative plur.1 | ontcijfert | |||
| participles | ontcijferend | ontcijferd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||