onderuithalen

Dutch

Etymology

From onderuit +‎ halen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: on‧der‧uit‧ha‧len

Verb

onderuithalen

1. to upend, to undo

Conjugation

Conjugation of onderuithalen (weak, separable)
infinitive	onderuithalen
past singular	haalde onderuit
past participle	onderuitgehaald
infinitive	onderuithalen
gerund	onderuithalen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	haal onderuit	haalde onderuit	onderuithaal	onderuithaalde
2nd person sing. (jij)	haalt onderuit, haal onderuit2	haalde onderuit	onderuithaalt	onderuithaalde
2nd person sing. (u)	haalt onderuit	haalde onderuit	onderuithaalt	onderuithaalde
2nd person sing. (gij)	haalt onderuit	haalde onderuit	onderuithaalt	onderuithaalde
3rd person singular	haalt onderuit	haalde onderuit	onderuithaalt	onderuithaalde
plural	halen onderuit	haalden onderuit	onderuithalen	onderuithaalden
subjunctive sing.1	hale onderuit	haalde onderuit	onderuithale	onderuithaalde
subjunctive plur.1	halen onderuit	haalden onderuit	onderuithalen	onderuithaalden
imperative sing.	haal onderuit
imperative plur.1	haalt onderuit
participles	onderuithalend	onderuitgehaald
1) Archaic. 2) In case of inversion.