onderkennen

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

From onder- +‎ kennen.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˌɔn.dərˈkɛ.nə(n)/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛnən

Verb

[edit]

onderkennen

  1. to be aware of, to understand the importance of

Conjugation

[edit]
Conjugation of onderkennen (weak, prefixed)
infinitive onderkennen
past singular onderkende
past participle onderkend
infinitive onderkennen
gerund onderkennen n
present tense past tense
1st person singular onderken onderkende
2nd person sing. (jij) onderkent, onderken2 onderkende
2nd person sing. (u) onderkent onderkende
2nd person sing. (gij) onderkent onderkende
3rd person singular onderkent onderkende
plural onderkennen onderkenden
subjunctive sing.1 onderkenne onderkende
subjunctive plur.1 onderkennen onderkenden
imperative sing. onderken
imperative plur.1 onderkent
participles onderkennend onderkend
1) Archaic. 2) In case of inversion.