onderkennen

Dutch

Etymology

From onder- +‎ kennen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔn.dərˈkɛ.nə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛnən

Verb

onderkennen

1. to be aware of, to understand the importance of

Conjugation

Conjugation of onderkennen (weak, prefixed)
infinitive	onderkennen
past singular	onderkende
past participle	onderkend
infinitive	onderkennen
gerund	onderkennen n
	present tense	past tense
1st person singular	onderken	onderkende
2nd person sing. (jij)	onderkent, onderken2	onderkende
2nd person sing. (u)	onderkent	onderkende
2nd person sing. (gij)	onderkent	onderkende
3rd person singular	onderkent	onderkende
plural	onderkennen	onderkenden
subjunctive sing.1	onderkenne	onderkende
subjunctive plur.1	onderkennen	onderkenden
imperative sing.	onderken
imperative plur.1	onderkent
participles	onderkennend	onderkend
1) Archaic. 2) In case of inversion.