omzagen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔmˌzaː.ɣə(n)/
• Hyphenation: om‧za‧gen

Etymology 1

From om +‎ zagen.

Verb

omzagen

1. (transitive) to cut down by sawing

Conjugation

Conjugation of omzagen (weak, separable)
infinitive	omzagen
past singular	zaagde om
past participle	omgezaagd
infinitive	omzagen
gerund	omzagen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zaag om	zaagde om	omzaag	omzaagde
2nd person sing. (jij)	zaagt om, zaag om2	zaagde om	omzaagt	omzaagde
2nd person sing. (u)	zaagt om	zaagde om	omzaagt	omzaagde
2nd person sing. (gij)	zaagt om	zaagde om	omzaagt	omzaagde
3rd person singular	zaagt om	zaagde om	omzaagt	omzaagde
plural	zagen om	zaagden om	omzagen	omzaagden
subjunctive sing.1	zage om	zaagde om	omzage	omzaagde
subjunctive plur.1	zagen om	zaagden om	omzagen	omzaagden
imperative sing.	zaag om
imperative plur.1	zaagt om
participles	omzagend	omgezaagd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

omzagen

1. inflection of omzien:
   1. plural past indicative
   2. (dated or formal) plural past subjunctive