omverlopen

Dutch

Etymology

From omver (“knocked over, fallen over”) +‎ lopen (“to walk”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔmˈvɛrˌloːpə(n)/
• Hyphenation: om‧ver‧lo‧pen

Verb

omverlopen

1. (transitive) to knock over by walking

Conjugation

Conjugation of omverlopen (strong class 7, separable)
infinitive	omverlopen
past singular	liep omver
past participle	omvergelopen
infinitive	omverlopen
gerund	omverlopen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	loop omver	liep omver	omverloop	omverliep
2nd person sing. (jij)	loopt omver, loop omver2	liep omver	omverloopt	omverliep
2nd person sing. (u)	loopt omver	liep omver	omverloopt	omverliep
2nd person sing. (gij)	loopt omver	liept omver	omverloopt	omverliept
3rd person singular	loopt omver	liep omver	omverloopt	omverliep
plural	lopen omver	liepen omver	omverlopen	omverliepen
subjunctive sing.1	lope omver	liepe omver	omverlope	omverliepe
subjunctive plur.1	lopen omver	liepen omver	omverlopen	omverliepen
imperative sing.	loop omver
imperative plur.1	loopt omver
participles	omverlopend	omvergelopen
1) Archaic. 2) In case of inversion.