omroepen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch ommeroepen, equivalent to om +‎ roepen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

omroepen

1. to make an announcement by means of a public address system, to tannoy
   • 2022 March 20, Nynke van Verschuer, “Elke paar uur een nieuwe trein vol vluchtelingen [Every few hours a new train full of refugees]”, in NRC Handelsblad‎^[1], retrieved 3 May 2022:

     Als een trein aankomt wordt in het Oekraïens omgeroepen waar de passagiers zich kunnen melden.

     Whenever a train arrives, an announcement is made in Ukrainian as to where the passengers can register.

2. to broadcast
3. (chiefly historical) to make a public announcement in a loud voice, usually by a town crier
   • 1674 June 26, “Engelandt, &c. [England, etc.]”, in Ordinaris Amſterdamſe Dingsdaegſsche Courant‎^[2]:

     Een Franſe Kaper heeft tot Jarmouth opgebracht een Vlieboot, groot 300 tonnen, met Sout geladen, komende van Liſſabon, en gaende na Teſſel: Den 15 dito liet den Kaper aldaer 't Sout door de Stadt omroepen, om te verkopen (...).

     A French privateer has forced to Yarmouth a flyboat, size 300 tons, loaded with salt, coming from Lisbon and on course to Texel; on the 15th this month, the privateer had the salt announced [vocally] throughout the town in order to sell it (...)."

   • 1900 January 20, “Openbare vergadering van den Raad der gemeente Zwolle [Public session of the municipal council of Zwolle]”, in Provinciale Overijsselsche en Zwolsche courant‎^[3], page 6:

     Te behandelen zaken: (...) Voorstel van den heer mr. Vos de Wael betreffende de invordering der retributies voor het aanplakken en omroepen van openbare aankondigingen.

     Items to be discussed: (...) Proposal by Mr Vos de Wael concerning the collection of fees for the placarding and town-crying of public announcements.

Conjugation

Conjugation of omroepen (strong class 7, separable)
infinitive	omroepen
past singular	riep om
past participle	omgeroepen
infinitive	omroepen
gerund	omroepen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	roep om	riep om	omroep	omriep
2nd person sing. (jij)	roept om, roep om2	riep om	omroept	omriep
2nd person sing. (u)	roept om	riep om	omroept	omriep
2nd person sing. (gij)	roept om	riept om	omroept	omriept
3rd person singular	roept om	riep om	omroept	omriep
plural	roepen om	riepen om	omroepen	omriepen
subjunctive sing.1	roepe om	riepe om	omroepe	omriepe
subjunctive plur.1	roepen om	riepen om	omroepen	omriepen
imperative sing.	roep om
imperative plur.1	roept om
participles	omroepend	omgeroepen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• omroep

Noun

omroepen

1. plural of omroep

Anagrams

• roepen om