omkijken

Dutch

Etymology

Compound of om +‎ kijken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔmˌkɛi̯.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: om‧kij‧ken

Verb

omkijken

1. (intransitive) to look back [with naar ‘to’]
2. (intransitive) to look after [with naar]

   Synonym: omzien

3. (intransitive, dated) to look around [with naar]

Conjugation

Conjugation of omkijken (strong class 1, separable)
infinitive	omkijken
past singular	keek om
past participle	omgekeken
infinitive	omkijken
gerund	omkijken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kijk om	keek om	omkijk	omkeek
2nd person sing. (jij)	kijkt om, kijk om2	keek om	omkijkt	omkeek
2nd person sing. (u)	kijkt om	keek om	omkijkt	omkeek
2nd person sing. (gij)	kijkt om	keekt om	omkijkt	omkeekt
3rd person singular	kijkt om	keek om	omkijkt	omkeek
plural	kijken om	keken om	omkijken	omkeken
subjunctive sing.1	kijke om	keke om	omkijke	omkeke
subjunctive plur.1	kijken om	keken om	omkijken	omkeken
imperative sing.	kijk om
imperative plur.1	kijkt om
participles	omkijkend	omgekeken
1) Archaic. 2) In case of inversion.