okuć

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔ.kut͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔkut͡ɕ
• Syllabification: o‧kuć

Etymology 1

From o- +‎ kuć.

Verb

okuć pf (imperfective okuwać)

1. (transitive) to adorn with metal fittings
2. (transitive) to shackle, to chain up

Conjugation

Conjugation of okuć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		okuć
future tense	1st	okuję			okujemy
	2nd	okujesz			okujecie
	3rd	okuje			okują
	impersonal	okuje się
past tense	1st	okułem, -(e)m okuł	okułam, -(e)m okuła	okułom, -(e)m okuło	okuliśmy, -(e)śmy okuli	okułyśmy, -(e)śmy okuły
	2nd	okułeś, -(e)ś okuł	okułaś, -(e)ś okuła	okułoś, -(e)ś okuło	okuliście, -(e)ście okuli	okułyście, -(e)ście okuły
	3rd	okuł	okuła	okuło	okuli	okuły
	impersonal	okuto
conditional	1st	okułbym, bym okuł	okułabym, bym okuła	okułobym, bym okuło	okulibyśmy, byśmy okuli	okułybyśmy, byśmy okuły
	2nd	okułbyś, byś okuł	okułabyś, byś okuła	okułobyś, byś okuło	okulibyście, byście okuli	okułybyście, byście okuły
	3rd	okułby, by okuł	okułaby, by okuła	okułoby, by okuło	okuliby, by okuli	okułyby, by okuły
	impersonal	okuto by
imperative	1st	niech okuję			okujmy
	2nd	okuj			okujcie
	3rd	niech okuje			niech okują
passive adjectival participle		okuty	okuta	okute	okuci	okute
anterior adverbial participle		okuwszy
verbal noun		okucie

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

okuć n

1. genitive plural of okucie

Further reading

• okuć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• okuć in Polish dictionaries at PWN