odczynić

Polish

From od- +‎ czynić.

odczynić pf (imperfective odczyniać)

(transitive, occult) to dispel, to lift (to cancel a supernatural spell or curse)
(intransitive, Near Masovian) to get better (to stop being sick)
Synonym: odgodzić

Conjugation of odczynić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		odczynić
future tense	1^st	odczynię			odczynimy
	2^nd	odczynisz			odczynicie
	3^rd	odczyni			odczynią
	impersonal	odczyni się
past tense	1^st	odczyniłem, -(e)m odczynił	odczyniłam, -(e)m odczyniła	odczyniłom, -(e)m odczyniło	odczyniliśmy, -(e)śmy odczynili	odczyniłyśmy, -(e)śmy odczyniły
	2^nd	odczyniłeś, -(e)ś odczynił	odczyniłaś, -(e)ś odczyniła	odczyniłoś, -(e)ś odczyniło	odczyniliście, -(e)ście odczynili	odczyniłyście, -(e)ście odczyniły
	3^rd	odczynił	odczyniła	odczyniło	odczynili	odczyniły
	impersonal	odczyniono
conditional	1^st	odczyniłbym, bym odczynił	odczyniłabym, bym odczyniła	odczyniłobym, bym odczyniło	odczynilibyśmy, byśmy odczynili	odczyniłybyśmy, byśmy odczyniły
	2^nd	odczyniłbyś, byś odczynił	odczyniłabyś, byś odczyniła	odczyniłobyś, byś odczyniło	odczynilibyście, byście odczynili	odczyniłybyście, byście odczyniły
	3^rd	odczyniłby, by odczynił	odczyniłaby, by odczyniła	odczyniłoby, by odczyniło	odczyniliby, by odczynili	odczyniłyby, by odczyniły
	impersonal	odczyniono by
imperative	1^st	niech odczynię			odczyńmy
	2^nd	odczyń			odczyńcie
	3^rd	niech odczyni			niech odczynią
passive adjectival participle		odczyniony	odczyniona	odczynione	odczynieni	odczynione
anterior adverbial participle		odczyniwszy
verbal noun		odczynienie

noun