odczyn

Polish

Etymology

Deverbal from odczynić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔt.t͡ʂɘn/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔtt͡ʂɘn
• Syllabification: od‧czyn

Noun

odczyn m inan

1. (chemistry) pH, reaction

Declension

Declension of odczyn

	singular	plural
nominative	odczyn	odczyny
genitive	odczynu	odczynów
dative	odczynowi	odczynom
accusative	odczyn	odczyny
instrumental	odczynem	odczynami
locative	odczynie	odczynach
vocative	odczynie	odczyny

Related terms

verbs

• odczyniać
• odczynić

 

Further reading

• odczyn in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• odczyn in Polish dictionaries at PWN