obuć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *obuti.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔ.but͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔbut͡ɕ
• Syllabification: o‧buć

Verb

obuć pf (imperfective obuwać)

1. (transitive, archaic) to boot, to shoe

   Synonyms: ozuć, włożyć buty, wzuć

   Antonym: zzuć

2. (reflexive with się, archaic) to boot oneself, to shoe oneself

Conjugation

Conjugation of obuć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		obuć
future tense	1st	obuję			obujemy
	2nd	obujesz			obujecie
	3rd	obuje			obują
	impersonal	obuje się
past tense	1st	obułem, -(e)m obuł	obułam, -(e)m obuła	obułom, -(e)m obuło	obuliśmy, -(e)śmy obuli	obułyśmy, -(e)śmy obuły
	2nd	obułeś, -(e)ś obuł	obułaś, -(e)ś obuła	obułoś, -(e)ś obuło	obuliście, -(e)ście obuli	obułyście, -(e)ście obuły
	3rd	obuł	obuła	obuło	obuli	obuły
	impersonal	obuto
conditional	1st	obułbym, bym obuł	obułabym, bym obuła	obułobym, bym obuło	obulibyśmy, byśmy obuli	obułybyśmy, byśmy obuły
	2nd	obułbyś, byś obuł	obułabyś, byś obuła	obułobyś, byś obuło	obulibyście, byście obuli	obułybyście, byście obuły
	3rd	obułby, by obuł	obułaby, by obuła	obułoby, by obuło	obuliby, by obuli	obułyby, by obuły
	impersonal	obuto by
imperative	1st	niech obuję			obujmy
	2nd	obuj			obujcie
	3rd	niech obuje			niech obują
passive adjectival participle		obuty	obuta	obute	obuci	obute
anterior adverbial participle		obuwszy
verbal noun		obucie

Derived terms

adjective

• obuty

 

noun

• obucie

 

Related terms

adjective

• obuwniczy

 

nouns

• obuwie
• obuwnik

 

Further reading

• obuć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• obuć in Polish dictionaries at PWN