obmównica

See also: obmównicą

Polish

Etymology

From obmówić +‎ -nica. First attested in 1593.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔb.muvˈɲi.t͡sa/
• Rhymes: -it͡sa
• Syllabification: ob‧mów‧ni‧ca

Noun

obmównica f (male equivalent obmównik)

1. (obsolete) female equivalent of obmównik (“slander, calumniator”)

Declension

Declension of obmównica

	singular	plural
nominative	obmównica	obmównice
genitive	obmównicy	obmównic
dative	obmównicy	obmównicom
accusative	obmównicę	obmównice
instrumental	obmównicą	obmównicami
locative	obmównicy	obmównicach
vocative	obmównico	obmównice

Related terms

(adjectives):

• obmowliwy
• obmowny

(nouns):

• obmawiacz
• obmowa
• obmowisko
• obmówca
• obmówka

(verbs):

• mówić impf
• obmówić pf, obmawiać impf

Further reading

• obmównica in Polish dictionaries at PWN
• Małgorzata B. Majewska (04.04.2011) “OBMÓWNICA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “obmównica”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “obmównica”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “obmównica”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 489