oślnąć

Old Polish

Etymology

From o- +‎ Proto-Slavic *slь(p)nǫti.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔɕlʲnɑ̃t͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔɕlʲnɑ̃t͡ɕ/

Verb

oślnąć pf

1. (intransitive) to go blind

   Coordinate term: okchnąć

   • 1930 [c. 1455], “Tob 2”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[1], section 11:

     A w tem vsnyenyv gnoy iastkolyci gorøci gemv w oczy vpadnye tak, isze røcze oszlnøl (fieretque caecus)

     [A w tem uśnieniu gnoj jastkoliczy gorący jemu w oczy upadnie, tak iże rącze oślnął (fieretque caecus)]

Further reading

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “oślnąć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN