okchnąć

Old Polish

Etymology

From o- + Proto-Slavic *glъxnǫti. Cognate with Old Czech ohlechnúti.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔkxnɑ̃t͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔkxnɑ̃t͡ɕ/

Verb

okchnąć pf

1. (attested in Greater Poland) to become mute, to become speechless

   Synonyms: omienieć, oniemieć

   • 1965 [Middle of the 15th century], Henryk Kowalewicz, editor, Średniowieczne zabytki języka polskiego w zbiorach Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu. Polskie glosy i zapiski z rękopisów 1728, 1732, 1752, Zeszyty Naukowe UAM, Greater Poland, page 128:

     In medio sermonis cecidit (sc. Zacharias) ante altare et obmutuit okchnøl

     [In medio sermonis cecidit (sc. Zacharias) ante altare et obmutuit okchnął]

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “okchnąć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN