neerschieten

Dutch

Alternative forms

• nederschieten (archaic)

Etymology

From older nederschieten with syncope of intervocalic -d-, from Middle Dutch nederschieten. Equivalent to neer +‎ schieten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈneːrˌsxi.tə(n)/, [ˈnɪːrˌsxi.tə(n)]

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: neer‧schie‧ten

Verb

neerschieten

1. (transitive) to shoot down (to down with a projectile)

   De jager kon het wilde dier neerschieten met zijn geweer.

   The hunter was able to shoot down the wild animal with his rifle.

   Tijdens de oorlog werden vijandige vliegtuigen door de luchtafweer neergeschoten

   During the war, enemy planes were shot down by the anti-aircraft fire.

2. (transitive, figurative) to shoot down (to criticise harshly)

   De criticus schoot de nieuwe film met harde woorden neer.

   The critic shot down the new movie with harsh words.

   Hij werd constant neergeschoten door zijn collega's tijdens de vergadering.

   He was constantly shot down by his colleagues during the meeting.

Conjugation

Conjugation of neerschieten (strong class 2a, separable)
infinitive	neerschieten
past singular	schoot neer
past participle	neergeschoten
infinitive	neerschieten
gerund	neerschieten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	schiet neer	schoot neer	neerschiet	neerschoot
2nd person sing. (jij)	schiet neer	schoot neer	neerschiet	neerschoot
2nd person sing. (u)	schiet neer	schoot neer	neerschiet	neerschoot
2nd person sing. (gij)	schiet neer	schoot neer	neerschiet	neerschoot
3rd person singular	schiet neer	schoot neer	neerschiet	neerschoot
plural	schieten neer	schoten neer	neerschieten	neerschoten
subjunctive sing.1	schiete neer	schote neer	neerschiete	neerschote
subjunctive plur.1	schieten neer	schoten neer	neerschieten	neerschoten
imperative sing.	schiet neer
imperative plur.1	schiet neer
participles	neerschietend	neergeschoten
1) Archaic.