natywny

Polish

Etymology

Adapted borrowing of English native +‎ -ny, from Middle English natif, from Old French natif, from Latin nātīvus, from nātus (“birth”). Doublet of naiwny (“naive”).

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈtɘv.nɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘvnɘ
• Syllabification: na‧tyw‧ny

Adjective

natywny (comparative bardziej natywny, superlative najbardziej natywny, derived adverb natywnie)

1. native (belonging to one by birth)

   Synonyms: macierzysty, rodzimy

2. native (occurring naturally)

   Synonym: naturalny

3. (computing) native (pertaining to the system or architecture in question)

Declension

Declension of natywny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	natywny		natywna	natywne	natywni	natywne
genitive	natywnego		natywnej	natywnego	natywnych
dative	natywnemu		natywnej	natywnemu	natywnym
accusative	natywnego	natywny	natywną	natywne	natywnych	natywne
instrumental	natywnym		natywną	natywnym	natywnymi
locative	natywnym		natywnej	natywnym	natywnych

Related terms

noun

• natywizm

 

Further reading

• natywny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• natywny in Polish dictionaries at PWN