naraić

Polish

Etymology

From na- +‎ raić.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /naˈra.it͡ɕ/

• (Masovia):
  • (Far Masovian) IPA^(key): /naˈra.it͡ɕ/

• Rhymes: -ait͡ɕ
• Syllabification: na‧ra‧ić

Verb

naraić pf

1. (transitive, colloquial or Far Masovian) to recommend somebody, especially to matchmake

Conjugation

Conjugation of naraić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		naraić
future tense	1st	naraję			naraimy
	2nd	naraisz			naraicie
	3rd	narai			narają
	impersonal	narai się
past tense	1st	naraiłem, -(e)m naraił	naraiłam, -(e)m naraiła	naraiłom, -(e)m naraiło	narailiśmy, -(e)śmy naraili	naraiłyśmy, -(e)śmy naraiły
	2nd	naraiłeś, -(e)ś naraił	naraiłaś, -(e)ś naraiła	naraiłoś, -(e)ś naraiło	narailiście, -(e)ście naraili	naraiłyście, -(e)ście naraiły
	3rd	naraił	naraiła	naraiło	naraili	naraiły
	impersonal	narajono
conditional	1st	naraiłbym, bym naraił	naraiłabym, bym naraiła	naraiłobym, bym naraiło	narailibyśmy, byśmy naraili	naraiłybyśmy, byśmy naraiły
	2nd	naraiłbyś, byś naraił	naraiłabyś, byś naraiła	naraiłobyś, byś naraiło	narailibyście, byście naraili	naraiłybyście, byście naraiły
	3rd	naraiłby, by naraił	naraiłaby, by naraiła	naraiłoby, by naraiło	narailiby, by naraili	naraiłyby, by naraiły
	impersonal	narajono by
imperative	1st	niech naraję			narajmy
	2nd	naraj			narajcie
	3rd	niech narai			niech narają
passive adjectival participle		narajony	narajona	narajone	narajeni	narajone
anterior adverbial participle		naraiwszy
verbal noun		narajenie

Further reading

• naraić in Polish dictionaries at PWN
• Wojciech Grzegorzewicz (1894) “naraić”, in Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 5, Krakow: Akademia Umiejętności, page 115