naprzeć

Polish

Etymology

From na- +‎ przeć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈna.pʂɛt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -apʂɛt͡ɕ
• Syllabification: na‧przeć

Verb

naprzeć impf (perfective napierać)

1. (transitive) to press, to push against (physically against something) [with na (+ accusative) ‘against who or what’]
2. (transitive) to press, to push, to attack (in a fight) [with na (+ accusative) ‘against who or what’]
3. (transitive) to press, to push (to mentally exert someone)
4. (reflexive with się) to press, to push (to try and get someone to act a certain way)

Conjugation

Conjugation of naprzeć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		naprzeć
future tense	1st	naprę			naprzemy
	2nd	naprzesz			naprzecie
	3rd	naprze			naprą
	impersonal	naprze się
past tense	1st	naparłem, -(e)m naparł	naparłam, -(e)m naparła	naparłom, -(e)m naparło	naparliśmy, -(e)śmy naparli	naparłyśmy, -(e)śmy naparły
	2nd	naparłeś, -(e)ś naparł	naparłaś, -(e)ś naparła	naparłoś, -(e)ś naparło	naparliście, -(e)ście naparli	naparłyście, -(e)ście naparły
	3rd	naparł	naparła	naparło	naparli	naparły
	impersonal	naparto
conditional	1st	naparłbym, bym naparł	naparłabym, bym naparła	naparłobym, bym naparło	naparlibyśmy, byśmy naparli	naparłybyśmy, byśmy naparły
	2nd	naparłbyś, byś naparł	naparłabyś, byś naparła	naparłobyś, byś naparło	naparlibyście, byście naparli	naparłybyście, byście naparły
	3rd	naparłby, by naparł	naparłaby, by naparła	naparłoby, by naparło	naparliby, by naparli	naparłyby, by naparły
	impersonal	naparto by
imperative	1st	niech naprę			naprzyjmy
	2nd	naprzyj			naprzyjcie
	3rd	niech naprze			niech naprą
passive adjectival participle		naparty	naparta	naparte	naparci	naparte
anterior adverbial participle		naparłszy
verbal noun		naparcie

Further reading

• naprzeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• naprzeć in Polish dictionaries at PWN