namówiny

Polish

Etymology

From namówić +‎ -iny. First attested in 1873.

Pronunciation

• IPA^(key): /na.muˈvi.nɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -inɘ
• Syllabification: na‧mó‧wi‧ny

Noun

namówiny nvir pl

1. (dialectal, otherwise obsolete) betrothal, engagement

   Synonyms: zrękowiny, zaręczyny

   • 2003 July 25, “Co było, co jest...”, in Dziennik Polski‎^[2], Wydawnictwo Jagiellonia SA:

     Na taką paradę to ani ojców babki Ludwiny, ani młodego, z którym przed ołtarzem stanęła, nie byłoby stać. A oboje z dobrych gazdowskich rodów przecież byli. Na namówinach na stole stanęła ćwiartka.

     Neither grandma Ludwina's fathers nor the young one with whom she stood in front of the altar could afford such a parade. And they both came from good farmhouse families. A quarter stood at the betrothal on the table.

Declension

Declension of namówiny

	plural
nominative	namówiny
genitive	namówin
dative	namówinom
accusative	namówiny
instrumental	namówinami
locative	namówinach
vocative	namówiny

Related terms

adjective

• namowny

 

adverb

• namownie

 

nouns

• namawiacz
• namowa
• namownik
• namówca
• namówka

 

verbs

• mówić impf
• namówić pf, namawiać impf

 

Further reading

• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “namówiny”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 104
• namówiny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego