nadziać

Polish

From na- +‎ dziać.

nadziać pf (imperfective nadziewać)

(transitive, cooking) to stuff, to fill
(transitive) to pierce, to skewer, to spear
(reflexive with się) to pierce oneself, to become skewered
(reflexive with się, colloquial) to run into, to meet unexpectedly [with na (+ accusative) ‘someone’]

Conjugation of nadziać pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		nadziać
future tense	1^st	nadzieję			nadziejemy
	2^nd	nadziejesz			nadziejecie
	3^rd	nadzieje			nadzieją
	impersonal	nadzieje się
past tense	1^st	nadziałem, -(e)m nadział	nadziałam, -(e)m nadziała	nadziałom, -(e)m nadziało	nadzialiśmy, -(e)śmy nadziali	nadziałyśmy, -(e)śmy nadziały
	2^nd	nadziałeś, -(e)ś nadział	nadziałaś, -(e)ś nadziała	nadziałoś, -(e)ś nadziało	nadzialiście, -(e)ście nadziali	nadziałyście, -(e)ście nadziały
	3^rd	nadział	nadziała	nadziało	nadziali	nadziały
	impersonal	nadziano
conditional	1^st	nadziałbym, bym nadział	nadziałabym, bym nadziała	nadziałobym, bym nadziało	nadzialibyśmy, byśmy nadziali	nadziałybyśmy, byśmy nadziały
	2^nd	nadziałbyś, byś nadział	nadziałabyś, byś nadziała	nadziałobyś, byś nadziało	nadzialibyście, byście nadziali	nadziałybyście, byście nadziały
	3^rd	nadziałby, by nadział	nadziałaby, by nadziała	nadziałoby, by nadziało	nadzialiby, by nadziali	nadziałyby, by nadziały
	impersonal	nadziano by
imperative	1^st	niech nadzieję			nadziejmy
	2^nd	nadziej			nadziejcie
	3^rd	niech nadzieje			niech nadzieją
passive adjectival participle		nadziany	nadziana	nadziane	nadziani	nadziane
anterior adverbial participle		nadziawszy
verbal noun		nadzianie

(noun):

(noun):