misvormen

Dutch

Etymology

From mis- (“mis-”) +‎ vormen (“to shape”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌmɪsˈvɔrmə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: mis‧vor‧men
• Rhymes: -ɔrmən

Verb

misvormen

1. (transitive) to deform, to defeature

Conjugation

Conjugation of misvormen (weak, prefixed)
infinitive	misvormen
past singular	misvormde
past participle	misvormd
infinitive	misvormen
gerund	misvormen n
	present tense	past tense
1st person singular	misvorm	misvormde
2nd person sing. (jij)	misvormt, misvorm2	misvormde
2nd person sing. (u)	misvormt	misvormde
2nd person sing. (gij)	misvormt	misvormde
3rd person singular	misvormt	misvormde
plural	misvormen	misvormden
subjunctive sing.1	misvorme	misvormde
subjunctive plur.1	misvormen	misvormden
imperative sing.	misvorm
imperative plur.1	misvormt
participles	misvormend	misvormd
1) Archaic. 2) In case of inversion.