misgaan

Dutch

Etymology

From mis (“wrong”) +‎ gaan (“go”), literally “go wrong”.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

misgaan

1. to go wrong, fail

Conjugation

Conjugation of misgaan (strong class 7, irregular, separable)
infinitive	misgaan
past singular	ging mis
past participle	misgegaan
infinitive	misgaan
gerund	misgaan n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	ga mis	ging mis	misga	misging
2nd person sing. (jij)	gaat mis, ga mis2	ging mis	misgaat	misging
2nd person sing. (u)	gaat mis	ging mis	misgaat	misging
2nd person sing. (gij)	gaat mis	gingt mis	misgaat	misgingt
3rd person singular	gaat mis	ging mis	misgaat	misging
plural	gaan mis	gingen mis	misgaan	misgingen
subjunctive sing.1	ga mis	ginge mis	misga	misginge
subjunctive plur.1	gaan mis	gingen mis	misgaan	misgingen
imperative sing.	ga mis
imperative plur.1	gaat mis
participles	misgaand	misgegaan
1) Archaic. 2) In case of inversion.