miotnąć

Polish

From miotać +‎ -nąć.

miotnąć pf (imperfective miotać)

(transitive, rare) to fling, to hurl [with instrumental ‘what’]
Synonyms: cisnąć, rzucić
(transitive, rare) to rock, to toss [with instrumental ‘what’] (move with a sudden or violent motion)
Synonyms: szamotnąć, szarpnąć
(reflexive with się, rare) to struggle, to flail, to thrash
Synonym: rzucić się

Conjugation of miotnąć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		miotnąć
future tense	1^st	miotnę			miotniemy
	2^nd	miotniesz			miotniecie
	3^rd	miotnie			miotną
	impersonal	miotnie się
past tense	1^st	miotnąłem, -(e)m miotnął	miotnęłam, -(e)m miotnęła	miotnęłom, -(e)m miotnęło	miotnęliśmy, -(e)śmy miotnęli	miotnęłyśmy, -(e)śmy miotnęły
	2^nd	miotnąłeś, -(e)ś miotnął	miotnęłaś, -(e)ś miotnęła	miotnęłoś, -(e)ś miotnęło	miotnęliście, -(e)ście miotnęli	miotnęłyście, -(e)ście miotnęły
	3^rd	miotnął	miotnęła	miotnęło	miotnęli	miotnęły
	impersonal	miotnięto
conditional	1^st	miotnąłbym, bym miotnął	miotnęłabym, bym miotnęła	miotnęłobym, bym miotnęło	miotnęlibyśmy, byśmy miotnęli	miotnęłybyśmy, byśmy miotnęły
	2^nd	miotnąłbyś, byś miotnął	miotnęłabyś, byś miotnęła	miotnęłobyś, byś miotnęło	miotnęlibyście, byście miotnęli	miotnęłybyście, byście miotnęły
	3^rd	miotnąłby, by miotnął	miotnęłaby, by miotnęła	miotnęłoby, by miotnęło	miotnęliby, by miotnęli	miotnęłyby, by miotnęły
	impersonal	miotnięto by
imperative	1^st	niech miotnę			miotnijmy
	2^nd	miotnij			miotnijcie
	3^rd	niech miotnie			niech miotną
passive adjectival participle		miotnięty	miotnięta	miotnięte	miotnięci	miotnięte
anterior adverbial participle		miotnąwszy
verbal noun		miotnięcie

nouns

verbs