meevoelen

Dutch

Etymology

From mee (“along”) +‎ voelen (“feel”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmeː.vu.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: mee‧voe‧len

Verb

meevoelen

1. to sympathize

Conjugation

Conjugation of meevoelen (weak, separable)
infinitive	meevoelen
past singular	voelde mee
past participle	meegevoeld
infinitive	meevoelen
gerund	meevoelen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	voel mee	voelde mee	meevoel	meevoelde
2nd person sing. (jij)	voelt mee, voel mee2	voelde mee	meevoelt	meevoelde
2nd person sing. (u)	voelt mee	voelde mee	meevoelt	meevoelde
2nd person sing. (gij)	voelt mee	voelde mee	meevoelt	meevoelde
3rd person singular	voelt mee	voelde mee	meevoelt	meevoelde
plural	voelen mee	voelden mee	meevoelen	meevoelden
subjunctive sing.1	voele mee	voelde mee	meevoele	meevoelde
subjunctive plur.1	voelen mee	voelden mee	meevoelen	meevoelden
imperative sing.	voel mee
imperative plur.1	voelt mee
participles	meevoelend	meegevoeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.