krzykać

Polish

Etymology

From krzyk +‎ -ać.

Pronunciation

• (Lesser Poland):
  • (Kielce) IPA^(key): /ˈkʂɘ.kat͡ɕ/

Verb

krzykać impf

1. (intransitive, Kielce) Synonym of hukać
2. (intransitive, Kielce) Synonym of śpiewać

Further reading

• Jan Łoś (1886) “křykać”, in “Gwara opoczyńska. Studium dialektologiczne”, in Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności (1), volume 11, page 185