koekeloeren

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˌku.kəˈluː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: koe‧ke‧loe‧ren

Etymology 1

[edit]

From kokeloer, kokerol (snail), from Old French coque (large hollow shell).

Verb

[edit]

koekeloeren

  1. (informal) to look, to stare
    Synonyms: loeren, staren
  2. to idle, to be somewhere without doing much
    Synonym: geelogen
    Staat 'm daar weer wa' te hangen, koekeloeren aan 't hoekske—niks beters te doen!
    (please add an English translation of this usage example)
Conjugation
[edit]
Conjugation of koekeloeren (weak)
infinitive koekeloeren
past singular koekeloerde
past participle gekoekeloerd
infinitive koekeloeren
gerund koekeloeren n
present tense past tense
1st person singular koekeloer koekeloerde
2nd person sing. (jij) koekeloert, koekeloer2 koekeloerde
2nd person sing. (u) koekeloert koekeloerde
2nd person sing. (gij) koekeloert koekeloerde
3rd person singular koekeloert koekeloerde
plural koekeloeren koekeloerden
subjunctive sing.1 koekeloere koekeloerde
subjunctive plur.1 koekeloeren koekeloerden
imperative sing. koekeloer
imperative plur.1 koekeloert
participles koekeloerend gekoekeloerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Derived terms
[edit]
See also
[edit]

Etymology 2

[edit]

Possibly onomatopoeic. Compare kukeleku.

Verb

[edit]

koekeloeren

  1. to crow like a rooster, to produce the sound of a cock
    Synonym: kraaien
Conjugation
[edit]
Conjugation of koekeloeren (weak)
infinitive koekeloeren
past singular koekeloerde
past participle gekoekeloerd
infinitive koekeloeren
gerund koekeloeren n
present tense past tense
1st person singular koekeloer koekeloerde
2nd person sing. (jij) koekeloert, koekeloer2 koekeloerde
2nd person sing. (u) koekeloert koekeloerde
2nd person sing. (gij) koekeloert koekeloerde
3rd person singular koekeloert koekeloerde
plural koekeloeren koekeloerden
subjunctive sing.1 koekeloere koekeloerde
subjunctive plur.1 koekeloeren koekeloerden
imperative sing. koekeloer
imperative plur.1 koekeloert
participles koekeloerend gekoekeloerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Derived terms
[edit]

References

[edit]