knýja

Icelandic

Etymology

From Old Norse knýja, from Proto-Germanic *knūjaną, from Proto-Indo-European *gnewH-.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʰniːja/

  Rhymes: -iːja

Verb

knýja (weak verb, third-person singular past indicative knúði, supine knúið)

1. to knock

   Synonym: berja

2. to compel, to force

   Synonyms: þvinga, fá til

3. to propel

Conjugation

knýja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að knýja
supine (sagnbót)		knúið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		knýjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kný	við knýjum	present (nútíð)	ég knýi	við knýjum
	þú knýrð	þið knýið		þú knýir	þið knýið
	hann, hún, það knýr	þeir, þær, þau knýja		hann, hún, það knýi	þeir, þær, þau knýi
past (þátíð)	ég knúði	við knúðum	past (þátíð)	ég knýði	við knýðum
	þú knúðir	þið knúðuð		þú knýðir	þið knýðuð
	hann, hún, það knúði	þeir, þær, þau knúðu		hann, hún, það knýði	þeir, þær, þau knýðu
imperative (boðháttur)	kný (þú)	knýið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	knýðu	knýiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

knýjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að knýjast
supine (sagnbót)		knúist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		knýjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég knýst	við knýjumst	present (nútíð)	ég knýist	við knýjumst
	þú knýst	þið knýist		þú knýist	þið knýist
	hann, hún, það knýst	þeir, þær, þau knýjast		hann, hún, það knýist	þeir, þær, þau knýist
past (þátíð)	ég knúðist	við knúðumst	past (þátíð)	ég knýðist	við knýðumst
	þú knúðist	þið knúðust		þú knýðist	þið knýðust
	hann, hún, það knúðist	þeir, þær, þau knúðust		hann, hún, það knýðist	þeir, þær, þau knýðust
imperative (boðháttur)	knýst (þú)	knýist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	knýstu	knýisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

knúinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	knúinn	knúin	knúið		knúnir	knúnar	knúin
accusative (þolfall)	knúinn	knúna	knúið		knúna	knúnar	knúin
dative (þágufall)	knúnum	knúinni	knúnu		knúnum	knúnum	knúnum
genitive (eignarfall)	knúins	knúinnar	knúins		knúinna	knúinna	knúinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	knúni	knúna	knúna		knúnu	knúnu	knúnu
accusative (þolfall)	knúna	knúnu	knúna		knúnu	knúnu	knúnu
dative (þágufall)	knúna	knúnu	knúna		knúnu	knúnu	knúnu
genitive (eignarfall)	knúna	knúnu	knúna		knúnu	knúnu	knúnu

Old Norse

Alternative forms

• knía

Etymology

From Proto-Germanic *knūjaną.

Verb

knýja (singular past indicative knúði, plural past indicative knúðu, past participle knúiðr or knúinn)

1. to press
2. (mediopassive) to struggle

Conjugation

Conjugation of knýja — active (weak class 1)

infinitive	knýja
present participle	knýjandi
past participle	knúðr, knúiðr, knúinn
indicative	present	past
1st-person singular	kný	knúða
2nd-person singular	knýr	knúðir
3rd-person singular	knýr	knúði
1st-person plural	knýjum	knúðum
2nd-person plural	knýið	knúðuð
3rd-person plural	knýja	knúðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	knýja	knýða
2nd-person singular	knýir	knýðir
3rd-person singular	knýi	knýði
1st-person plural	knýim	knýðim
2nd-person plural	knýið	knýðið
3rd-person plural	knýi	knýði
imperative	present
2nd-person singular	kný
1st-person plural	knýjum
2nd-person plural	knýið

Conjugation of knýja — active (weak class 1)

infinitive	knýja
present participle	knýjandi
past participle	knýðr
indicative	present	past
1st-person singular	kný	knýða
2nd-person singular	knýr	knýðir
3rd-person singular	knýr	knýði
1st-person plural	knýjum	knýðum
2nd-person plural	knýið	knýðuð
3rd-person plural	knýja	knýðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	knýja	knýða
2nd-person singular	knýir	knýðir
3rd-person singular	knýi	knýði
1st-person plural	knýim	knýðim
2nd-person plural	knýið	knýðið
3rd-person plural	knýi	knýði
imperative	present
2nd-person singular	kný
1st-person plural	knýjum
2nd-person plural	knýið

Conjugation of knýja — active (weak class 1)

infinitive	knýja
present participle	knýjandi
past participle	kníðr
indicative	present	past
1st-person singular	kný	kníða
2nd-person singular	knýr	kníðir
3rd-person singular	knýr	kníði
1st-person plural	knýjum	kníðum
2nd-person plural	knýið	kníðuð
3rd-person plural	knýja	kníðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	knýja	kníða
2nd-person singular	knýir	kníðir
3rd-person singular	knýi	kníði
1st-person plural	knýim	kníðim
2nd-person plural	knýið	kníðið
3rd-person plural	knýi	kníði
imperative	present
2nd-person singular	kný
1st-person plural	knýjum
2nd-person plural	knýið

Descendants

• Icelandic: knýja
• Faroese: knýggja

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “knýja”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 244; also available at the Internet Archive