Jump to content

klemma

From Wiktionary, the free dictionary

Faroese

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Norse klemma, from or related to Proto-Germanic *klimbaną (to clamp, clasp, climb onto).

Verb

[edit]

klemma (third person singular past indicative klemmaði, third person plural past indicative klemmaðu, supine klemmað)

  1. to hug

Conjugation

[edit]
Conjugation of klemma (group v-30)
infinitive klemma
supine klemmað
present past
first singular klemmi klemmaði
second singular klemmar klemmaði
third singular klemmar klemmaði
plural klemma klemmaðu
participle (a6)1 klemmandi klemmaður
imperative
singular klemma!
plural klemmið!

1Only the past participle being declined.

Icelandic

[edit]

Pronunciation

[edit]

Etymology 1

[edit]

From Old Norse klemma, from or related to Proto-Germanic *klimbaną (to clamp, clasp, climb onto).[1]

Noun

[edit]

klemma f (genitive singular klemmu, nominative plural klemmur)

  1. clamp, clip
  2. peg
  3. tight spot, jam, pickle
    Synonyms: klípa, vandræði, kreppa
Declension
[edit]
Declension of klemma (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative klemma klemman klemmur klemmurnar
accusative klemmu klemmuna klemmur klemmurnar
dative klemmu klemmunni klemmum klemmunum
genitive klemmu klemmunnar klemma klemmanna
Derived terms
[edit]

Etymology 2

[edit]

Verb

[edit]

klemma (weak verb, third-person singular past indicative klemmdi, supine klemmt)

  1. to clamp, to clip, to fasten, to pinch [with accusative]
Conjugation
[edit]
klemma – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur klemma
supine sagnbót klemmt
present participle
klemmandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég klemmi klemmdi klemmi klemmdi
þú klemmir klemmdir klemmir klemmdir
hann, hún, það klemmir klemmdi klemmi klemmdi
plural við klemmum klemmdum klemmum klemmdum
þið klemmið klemmduð klemmið klemmduð
þeir, þær, þau klemma klemmdu klemmi klemmdu
imperative boðháttur
singular þú klemm (þú), klemmdu
plural þið klemmið (þið), klemmiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
klemmast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur klemmast
supine sagnbót klemmst
present participle
klemmandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég klemmist klemmdist klemmist klemmdist
þú klemmist klemmdist klemmist klemmdist
hann, hún, það klemmist klemmdist klemmist klemmdist
plural við klemmumst klemmdumst klemmumst klemmdumst
þið klemmist klemmdust klemmist klemmdust
þeir, þær, þau klemmast klemmdust klemmist klemmdust
imperative boðháttur
singular þú klemmst (þú), klemmstu
plural þið klemmist (þið), klemmisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
klemmdur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
klemmdur klemmd klemmt klemmdir klemmdar klemmd
accusative
(þolfall)
klemmdan klemmda klemmt klemmda klemmdar klemmd
dative
(þágufall)
klemmdum klemmdri klemmdu klemmdum klemmdum klemmdum
genitive
(eignarfall)
klemmds klemmdrar klemmds klemmdra klemmdra klemmdra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
klemmdi klemmda klemmda klemmdu klemmdu klemmdu
accusative
(þolfall)
klemmda klemmdu klemmda klemmdu klemmdu klemmdu
dative
(þágufall)
klemmda klemmdu klemmda klemmdu klemmdu klemmdu
genitive
(eignarfall)
klemmda klemmdu klemmda klemmdu klemmdu klemmdu

References

[edit]
  1. ^ Kroonen, Guus (2013) “klimman”, in Etymological Dictionary of Proto-Germanic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 11)‎[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 293

Norwegian Nynorsk

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

From Middle Low German.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

klemma (present tense klemmer, past tense klemde or klemte, past participle klemt, present participle klemmande, imperative klem)

  1. to hug, embrace
  2. to squeeze, press

Further reading

[edit]

Old Frisian

[edit]

Verb

[edit]

klemma

  1. to fix