klaga

Faroese

Verb

klaga (third person singular past indicative klagaði, third person plural past indicative klagaðu, supine klagað)

1. to complain

Conjugation

Conjugation of klaga (group v-30)
infinitive	klaga
supine	klagað
participle (a6)1	klagandi	klagaður
	present	past
first singular	klagi	klagaði
second singular	klagar	klagaði
third singular	klagar	klagaði
plural	klaga	klagaðu
	imperative
singular	klaga!
plural	klagið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʰlaːɣa/
• Rhymes: -aːɣa

Verb

klaga (weak verb, third-person singular past indicative klagaði, supine klagað)

1. (transitive) to complain about/against
2. (transitive) to accuse

Conjugation

klaga — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að klaga
supine (sagnbót)		klagað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		klagandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég klaga	við klögum	present (nútíð)	ég klagi	við klögum
	þú klagar	þið klagið		þú klagir	þið klagið
	hann, hún, það klagar	þeir, þær, þau klaga		hann, hún, það klagi	þeir, þær, þau klagi
past (þátíð)	ég klagaði	við klöguðum	past (þátíð)	ég klagaði	við klöguðum
	þú klagaðir	þið klöguðuð		þú klagaðir	þið klöguðuð
	hann, hún, það klagaði	þeir, þær, þau klöguðu		hann, hún, það klagaði	þeir, þær, þau klöguðu
imperative (boðháttur)	klaga (þú)	klagið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	klagaðu	klagiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

klagast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að klagast
supine (sagnbót)		klagast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		klagandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég klagast	við klögumst	present (nútíð)	ég klagist	við klögumst
	þú klagast	þið klagist		þú klagist	þið klagist
	hann, hún, það klagast	þeir, þær, þau klagast		hann, hún, það klagist	þeir, þær, þau klagist
past (þátíð)	ég klagaðist	við klöguðumst	past (þátíð)	ég klagaðist	við klöguðumst
	þú klagaðist	þið klöguðust		þú klagaðist	þið klöguðust
	hann, hún, það klagaðist	þeir, þær, þau klöguðust		hann, hún, það klagaðist	þeir, þær, þau klöguðust
imperative (boðháttur)	klagast (þú)	klagist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	klagastu	klagisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

klagaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	klagaður	klöguð	klagað		klagaðir	klagaðar	klöguð
accusative (þolfall)	klagaðan	klagaða	klagað		klagaða	klagaðar	klöguð
dative (þágufall)	klöguðum	klagaðri	klöguðu		klöguðum	klöguðum	klöguðum
genitive (eignarfall)	klagaðs	klagaðrar	klagaðs		klagaðra	klagaðra	klagaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	klagaði	klagaða	klagaða		klöguðu	klöguðu	klöguðu
accusative (þolfall)	klagaða	klöguðu	klagaða		klöguðu	klöguðu	klöguðu
dative (þágufall)	klagaða	klöguðu	klagaða		klöguðu	klöguðu	klöguðu
genitive (eignarfall)	klagaða	klöguðu	klagaða		klöguðu	klöguðu	klöguðu

Derived terms

• klögumál

Further reading

• “klaga” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• klagen (noun)
• klaget (verb)
• klagde (verb, simple past)
• klagd (verb, past participle)

Noun

klaga m or f

1. definite feminine singular of klage

Verb

klaga

1. inflection of klage:
   1. simple past
   2. past participle

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• klagen

Noun

klaga f or m

1. definite feminine singular of klage

Swedish

Etymology

From Old Swedish klagha, borrowed from Middle Low German klagen, from Old Saxon klagon, from Proto-West Germanic *klagōn (“to lament, complain”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

klaga (present klagar, preterite klagade, supine klagat, imperative klaga)

1. to complain (whether in a whiny way or not)
2. to wail, to whimper, to moan

Conjugation

Conjugation of klaga (weak)

	Active		Passive
Infinitive	klaga		—
Supine	klagat		—
Imperative	klaga		—
Imper. plural1	klagen		—
	Present	Past	Present	Past
Indicative	klagar	klagade	—	—
Ind. plural1	klaga	klagade	—	—
Subjunctive2	klage	klagade	—	—
	Participles
Present participle	klagande
Past participle	klagad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Related terms

• åklaga
• anklaga
• beklaga
• klagan
• klagodag
• klagolåt
• klagoljud
• klagomur
• klagomål
• klagopunkt
• klagorop
• klagoskrift
• klagosång
• klagovisa
• överklaga

References

• klaga in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)