keyra

Icelandic

Etymology

From Old Norse keyra, from Proto-Germanic *kaurijaną, whence also Danish køre (“to drive, travel”). No known direct correspondence in West or East Germanic, but perhaps cognate with English chare, German kehren, or with Serbo-Croatian журити (се)/žúriti (se) (“to hurry”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈcʰeiːra/

  Rhymes: -eiːra

Verb

keyra (weak verb, third-person singular past indicative keyrði, supine keyrt)

1. drive

Conjugation

keyra — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að keyra
supine (sagnbót)		keyrt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		keyrandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég keyri	við keyrum	present (nútíð)	ég keyri	við keyrum
	þú keyrir	þið keyrið		þú keyrir	þið keyrið
	hann, hún, það keyrir	þeir, þær, þau keyra		hann, hún, það keyri	þeir, þær, þau keyri
past (þátíð)	ég keyrði	við keyrðum	past (þátíð)	ég keyrði	við keyrðum
	þú keyrðir	þið keyrðuð		þú keyrðir	þið keyrðuð
	hann, hún, það keyrði	þeir, þær, þau keyrðu		hann, hún, það keyrði	þeir, þær, þau keyrðu
imperative (boðháttur)	keyr (þú)	keyrið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	keyrðu	keyriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

keyrast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að keyrast
supine (sagnbót)		keyrst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		keyrandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég keyrist	við keyrumst	present (nútíð)	ég keyrist	við keyrumst
	þú keyrist	þið keyrist		þú keyrist	þið keyrist
	hann, hún, það keyrist	þeir, þær, þau keyrast		hann, hún, það keyrist	þeir, þær, þau keyrist
past (þátíð)	ég keyrðist	við keyrðumst	past (þátíð)	ég keyrðist	við keyrðumst
	þú keyrðist	þið keyrðust		þú keyrðist	þið keyrðust
	hann, hún, það keyrðist	þeir, þær, þau keyrðust		hann, hún, það keyrðist	þeir, þær, þau keyrðust
imperative (boðháttur)	keyrst (þú)	keyrist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	keyrstu	keyristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

keyrður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	keyrður	keyrð	keyrt		keyrðir	keyrðar	keyrð
accusative (þolfall)	keyrðan	keyrða	keyrt		keyrða	keyrðar	keyrð
dative (þágufall)	keyrðum	keyrðri	keyrðu		keyrðum	keyrðum	keyrðum
genitive (eignarfall)	keyrðs	keyrðrar	keyrðs		keyrðra	keyrðra	keyrðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	keyrði	keyrða	keyrða		keyrðu	keyrðu	keyrðu
accusative (þolfall)	keyrða	keyrðu	keyrða		keyrðu	keyrðu	keyrðu
dative (þágufall)	keyrða	keyrðu	keyrða		keyrðu	keyrðu	keyrðu
genitive (eignarfall)	keyrða	keyrðu	keyrða		keyrðu	keyrðu	keyrðu

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *kaurijaną (“to turn, sweep”).

Verb

keyra

1. (transitive) to whip, lash
2. (transitive, intransitive) to ride
3. (transitive) to fling

Conjugation

Conjugation of keyra — active (weak class 1)

infinitive	keyra
present participle	keyrandi
past participle	keyrðr
indicative	present	past
1st-person singular	keyri	keyrða
2nd-person singular	keyrir	keyrðir
3rd-person singular	keyrir	keyrði
1st-person plural	keyrum	keyrðum
2nd-person plural	keyrið	keyrðuð
3rd-person plural	keyra	keyrðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	keyra	keyrða
2nd-person singular	keyrir	keyrðir
3rd-person singular	keyri	keyrði
1st-person plural	keyrim	keyrðim
2nd-person plural	keyrið	keyrðið
3rd-person plural	keyri	keyrði
imperative	present
2nd-person singular	keyr, keyri
1st-person plural	keyrum
2nd-person plural	keyrið

Conjugation of keyra — mediopassive (weak class 1)

infinitive	keyrask
present participle	keyrandisk
past participle	keyrzk
indicative	present	past
1st-person singular	keyrumk	keyrðumk
2nd-person singular	keyrisk	keyrðisk
3rd-person singular	keyrisk	keyrðisk
1st-person plural	keyrumsk	keyrðumsk
2nd-person plural	keyrizk	keyrðuzk
3rd-person plural	keyrask	keyrðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	keyrumk	keyrðumk
2nd-person singular	keyrisk	keyrðisk
3rd-person singular	keyrisk	keyrðisk
1st-person plural	keyrimsk	keyrðimsk
2nd-person plural	keyrizk	keyrðizk
3rd-person plural	keyrisk	keyrðisk
imperative	present
2nd-person singular	keyrsk, keyrisk
1st-person plural	keyrumsk
2nd-person plural	keyrizk

Descendants

• Icelandic: keyra
• Faroese: koyra
• Norwegian Nynorsk: køyra
• Old Swedish: kø̄ra
  • Swedish: köra
• Danish: køre
  • Norwegian Bokmål: kjøre
• → Middle English: cairen, kayren
  • English: cair (obsolete or dialectal)

References

• “keyra”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press