kastijden

Dutch

Alternative forms

• kastijen (Early Modern Dutch)

Etymology

With hypercorrect -d- from Middle Dutch castîen, from Old Dutch kestigon, from Latin castīgō. Cognate with German kasteien, English castigate.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɑsˈtɛi̯.dən/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: kas‧tij‧den

Verb

kastijden

1. to castigate, chastise, punish

Conjugation

Conjugation of kastijden (weak)
infinitive	kastijden
past singular	kastijdde
past participle	gekastijd
infinitive	kastijden
gerund	kastijden n
	present tense	past tense
1st person singular	kastijd	kastijdde
2nd person sing. (jij)	kastijdt, kastijd2	kastijdde
2nd person sing. (u)	kastijdt	kastijdde
2nd person sing. (gij)	kastijdt	kastijdde
3rd person singular	kastijdt	kastijdde
plural	kastijden	kastijdden
subjunctive sing.1	kastijde	kastijdde
subjunctive plur.1	kastijden	kastijdden
imperative sing.	kastijd
imperative plur.1	kastijdt
participles	kastijdend	gekastijd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• kastijding