kanoniczny

Polish

Etymology

Adapted borrowing of Latin canonicus +‎ -ny, from Ancient Greek κανονικός (kanonikós).

Pronunciation

• IPA^(key): /ka.nɔˈɲit͡ʂ.nɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂnɘ
• Syllabification: ka‧no‧nicz‧ny

Adjective

kanoniczny (not comparable, derived adverb kanonicznie)

1. canonical (present in a canon, religious or otherwise)
2. canonical (according to recognised or orthodox rules)
3. (religion) canonical (in conformity with canon law)

   Synonym: liturgiczny

4. (mathematics) canonical (in canonical form)

Declension

Declension of kanoniczny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	kanoniczny		kanoniczna	kanoniczne	kanoniczni	kanoniczne
genitive	kanonicznego		kanonicznej	kanonicznego	kanonicznych
dative	kanonicznemu		kanonicznej	kanonicznemu	kanonicznym
accusative	kanonicznego	kanoniczny	kanoniczną	kanoniczne	kanonicznych	kanoniczne
instrumental	kanonicznym		kanoniczną	kanonicznym	kanonicznymi
locative	kanonicznym		kanonicznej	kanonicznym	kanonicznych

Related terms

noun

• kanon

 

Further reading

• kanoniczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kanoniczny in Polish dictionaries at PWN