kłóć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: kloc, Kloc, KLOC, and kłoć

Polish

[edit]

Pronunciation

[edit]

Etymology 1

[edit]

Inherited from Old Polish kłóć, from Proto-Slavic *kòlti, from Proto-Balto-Slavic *kálˀtei, from Proto-Indo-European *kelh₂- (to beat, chop, hew).

Verb

[edit]

kłóć impf (perfective ukłóć or kolnąć)

  1. (transitive, archaic) to prick, to prickle
    Synonym: kłuć
  2. (reflexive with się, archaic) to prick oneself
    Synonym: kłuć się
Conjugation
[edit]
Conjugation of kłóć impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive kłóć
present tense 1st kolę kolemy
2nd kolesz kolecie
3rd kole kolą
impersonal kole się
past tense 1st kłółem,
-(e)m kłół
kłółam,
-(e)m kłóła
kłółom,
-(e)m kłóło
kłóliśmy,
-(e)śmy kłóli
kłółyśmy,
-(e)śmy kłóły
2nd kłółeś,
-(e)ś kłół
kłółaś,
-(e)ś kłóła
kłółoś,
-(e)ś kłóło
kłóliście,
-(e)ście kłóli
kłółyście,
-(e)ście kłóły
3rd kłół kłóła kłóło kłóli kłóły
impersonal kłóto
future tense 1st będę kłół,
będę kłóć
będę kłóła,
będę kłóć
będę kłóło,
będę kłóć
będziemy kłóli,
będziemy kłóć
będziemy kłóły,
będziemy kłóć
2nd będziesz kłół,
będziesz kłóć
będziesz kłóła,
będziesz kłóć
będziesz kłóło,
będziesz kłóć
będziecie kłóli,
będziecie kłóć
będziecie kłóły,
będziecie kłóć
3rd będzie kłół,
będzie kłóć
będzie kłóła,
będzie kłóć
będzie kłóło,
będzie kłóć
będą kłóli,
będą kłóć
będą kłóły,
będą kłóć
impersonal będzie kłóć się
conditional 1st kłółbym,
bym kłół
kłółabym,
bym kłóła
kłółobym,
bym kłóło
kłólibyśmy,
byśmy kłóli
kłółybyśmy,
byśmy kłóły
2nd kłółbyś,
byś kłół
kłółabyś,
byś kłóła
kłółobyś,
byś kłóło
kłólibyście,
byście kłóli
kłółybyście,
byście kłóły
3rd kłółby,
by kłół
kłółaby,
by kłóła
kłółoby,
by kłóło
kłóliby,
by kłóli
kłółyby,
by kłóły
impersonal kłóto by
imperative 1st niech kolę kólmy
2nd kól kólcie
3rd niech kole niech kolą
active adjectival participle kolący koląca kolące kolący kolące
passive adjectival participle kłóty kłóta kłóte kłóci kłóte
contemporary adverbial participle koląc
verbal noun kłócie
Derived terms
[edit]
nouns
verbs
[edit]
nouns
verbs
Descendants
[edit]
  • Polish: kłuć

Etymology 2

[edit]

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

[edit]

kłóć

  1. second-person singular imperative of kłócić

Further reading

[edit]
  • kłóć in Polish dictionaries at PWN

Upper Sorbian

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Slavic *kolti.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

kłóć impf

  1. to prick

Conjugation

[edit]