kırgın

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish قیرغین (ḳırgın), morphologically kır- (“to break, to hurt, to damage”) +‎ -gın.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɯɾˈɡɯn/
• Hyphenation: kır‧gın

Adjective

kırgın

1. (of a person) hurt, offended, upset

Declension

predicative forms of kırgın

present tense
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (I am)	kırgınım	kırgın mıyım?	kırgın değilim	kırgın değil miyim?
sen (you are)	kırgınsın	kırgın mısın?	kırgın değilsin	kırgın değil misin?
o (he/she/it is)	kırgın / kırgındır	kırgın mı?	kırgın değil	kırgın değil mi?
biz (we are)	kırgınız	kırgın mıyız?	kırgın değiliz	kırgın değil miyiz?
siz (you are)	kırgınsınız	kırgın mısınız?	kırgın değilsiniz	kırgın değil misiniz?
onlar (they are)	kırgın(lar)	kırgın(lar) mı?	kırgın değil(ler)	kırgın değiller mi?
past tense
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (I was)	kırgındım	kırgın mıydım?	kırgın değildim	kırgın değil miydim?
sen (you were)	kırgındın	kırgın mıydın?	kırgın değildin	kırgın değil miydin?
o (he/she/it was)	kırgındı	kırgın mıydı?	kırgın değildi	kırgın değil miydi?
biz (we were)	kırgındık	kırgın mıydık?	kırgın değildik	kırgın değil miydik?
siz (you were)	kırgındınız	kırgın mıydınız?	kırgın değildiniz	kırgın değil miydiniz?
onlar (they were)	kırgındılar	kırgın mıydılar?	kırgın değildi(ler) / değillerdi	kırgın değil miydiler?
indirect past
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (I was)	kırgınmışım	kırgın mıymışım?	kırgın değilmişim	kırgın değil miymişim?
sen (you were)	kırgınmışsın	kırgın mıymışsın?	kırgın değilmişsin	kırgın değil miymişsin?
o (he/she/it was)	kırgınmış	kırgın mıymış?	kırgın değilmiş	kırgın değil miymiş?
biz (we were)	kırgınmışız	kırgın mıymışız?	kırgın değilmişiz	kırgın değil miymişiz?
siz (you were)	kırgınmışsınız	kırgın mıymışsınız?	kırgın değilmişsiniz	kırgın değil miymişsiniz?
onlar (they were)	kırgınmışlar	kırgın mıymışlar?	kırgın değilmiş(ler) / değillermiş	kırgın değil miymişler?
conditional
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (if I)	kırgınsam	kırgın mıysam?	kırgın değilsem	kırgın değil miysem?
sen (if you)	kırgınsan	kırgın mıysan?	kırgın değilsen	kırgın değil miysen?
o (if he/she/it)	kırgınsa	kırgın mıysa?	kırgın değilse	kırgın değil miyse?
biz (if we)	kırgınsak	kırgın mıysak?	kırgın değilsek	kırgın değil miysek?
siz (if you)	kırgınsanız	kırgın mıysanız?	kırgın değilseniz	kırgın değil miyseniz?
onlar (if they)	kırgınsalar	kırgın mıysalar?	kırgın değilseler / değillerse	kırgın değil miyseler?

Adverb

kırgın

1. In a hurt and offended manner.

Noun

kırgın (definite accusative kırgını, plural kırgınlar)

1. (dialectal) Any contagious disease causing mass deaths, especially among animals.

   Synonyms: kırım, kıran

Further reading

• “kırgın”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Çağbayır, Yaşar (2007) “kırgın”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 2620