inspreken

Dutch

Etymology

From in +‎ spreken.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

inspreken

1. to record (especially sound)
2. to pep, encourage

Conjugation

Conjugation of inspreken (strong class 4, separable)
infinitive	inspreken
past singular	sprak in
past participle	ingesproken
infinitive	inspreken
gerund	inspreken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	spreek in	sprak in	inspreek	insprak
2nd person sing. (jij)	spreekt in, spreek in2	sprak in	inspreekt	insprak
2nd person sing. (u)	spreekt in	sprak in	inspreekt	insprak
2nd person sing. (gij)	spreekt in	spraakt in	inspreekt	inspraakt
3rd person singular	spreekt in	sprak in	inspreekt	insprak
plural	spreken in	spraken in	inspreken	inspraken
subjunctive sing.1	spreke in	sprake in	inspreke	insprake
subjunctive plur.1	spreken in	spraken in	inspreken	inspraken
imperative sing.	spreek in
imperative plur.1	spreekt in
participles	insprekend	ingesproken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• spreken in