inkorten

Dutch

Etymology

From in +‎ korten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɪnˌkɔr.tə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: in‧kor‧ten

Verb

inkorten

1. to make shorter: to shorten, to abridge, to curtail, abbreviate, to cut down, to contract

Conjugation

Conjugation of inkorten (weak, separable)
infinitive	inkorten
past singular	kortte in
past participle	ingekort
infinitive	inkorten
gerund	inkorten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kort in	kortte in	inkort	inkortte
2nd person sing. (jij)	kort in	kortte in	inkort	inkortte
2nd person sing. (u)	kort in	kortte in	inkort	inkortte
2nd person sing. (gij)	kort in	kortte in	inkort	inkortte
3rd person singular	kort in	kortte in	inkort	inkortte
plural	korten in	kortten in	inkorten	inkortten
subjunctive sing.1	korte in	kortte in	inkorte	inkortte
subjunctive plur.1	korten in	kortten in	inkorten	inkortten
imperative sing.	kort in
imperative plur.1	kort in
participles	inkortend	ingekort
1) Archaic.