huid

Dutch

Etymology

From Middle Dutch huut, from Old Dutch hūd, from Proto-West Germanic *hūdi, from Proto-Germanic *hūdiz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɦœy̯t/, (Netherlands) [ɦɜy̯t], [ɦɐy̯t], (Belgium) [ɦœːt]

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: huid
• Rhymes: -œy̯t

Noun

huid f (plural huiden, diminutive huidje n)

1. skin
2. hide
3. the hull of a ship or aircraft

Derived terms

• de huid vol schelden
• dikhuid
• dikhuidig
• huidcel
• huidgang
• huidhonger
• huidkanker
• huidplaat
• huidverzorging
• huidziekte
• onderhuid
• opperhuid
• ossenhuid
• roodhuid
• scheepshuid
• voorhuid
• zaadhuid

Spanish

Verb

huid

1. second-person plural imperative of huir