horfa

See also: hörfa

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈhɔrva/
• Rhymes: -ɔrva

Etymology 1

From Old Norse horfa (“to turn toward, face”), from Proto-Germanic *hwurbōną (“to turn, veer”).

Noun

horfa f (genitive singular horfu, nominative plural horfur)

1. look, aspect
2. (in the plural) outlook

   Horfurnar eru góðar.

   The outlook is good.

   Horfurnar eru slæmar.

   The outlook is bad.

Declension

Declension of horfa (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	horfa	horfan	horfur	horfurnar
accusative	horfu	horfuna	horfur	horfurnar
dative	horfu	horfunni	horfum	horfunum
genitive	horfu	horfunnar	horfa	horfanna

Etymology 2

Verb

horfa (weak verb, third-person singular past indicative horfði, supine horft)

1. to look at, to watch [with á (+ accusative) ‘someone/something’]

   Á hvað ertu að horfa?

   What are you watching

   Ég horfði á sjónvarpið.

   I watched the television.

2. to face

   Synonym: snúa

   Veggurinn horfir í austur.

   The wall faces east.

3. (impersonal)

   Það horfir til vandræða.

   It looks serious.

Conjugation

horfa – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að horfa
supine sagnbót		horft
present participle lýsingarháttur nútíðar		horfandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	horfi	horfði		horfi	horfði
	þú	horfir	horfðir		horfir	horfðir
	hann, hún, það	horfir	horfði		horfi	horfði
plural	við	horfum	horfðum		horfum	horfðum
	þið	horfið	horfðuð		horfið	horfðuð
	þeir, þær, þau	horfa	horfðu		horfi	horfðu
		imperative boðháttur
singular	þú	horf (þú), horfðu
plural	þið	horfið (þið), horfiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

horfast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að horfast
supine sagnbót		horfst
present participle lýsingarháttur nútíðar		horfandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	horfist	horfðist		horfist	horfðist
	þú	horfist	horfðist		horfist	horfðist
	hann, hún, það	horfist	horfðist		horfist	horfðist
plural	við	horfumst	horfðumst		horfumst	horfðumst
	þið	horfist	horfðust		horfist	horfðust
	þeir, þær, þau	horfast	horfðust		horfist	horfðust
		imperative boðháttur
singular	þú	horfst (þú), horfstu
plural	þið	horfist (þið), horfisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

• bjóða við að horfa
• horfa á
• horfa í að gera
• horfa upp á
• horfast

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *hwurbōną (“to turn, veer”).

Verb

horfa (singular past indicative horfði, plural past indicative horfðu, past participle horft)

1. to turn (be turned) in a certain direction

   horfði upp eggin

   the edge turned upwards

   suðr horfðu dyrr

   the door looked south

2. to look in a certain way; to have a certain appearance

Conjugation

Conjugation of horfa — active (weak class 3)

infinitive	horfa
present participle	horfandi
past participle	horfr
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	horfi	horfða		horfa	hørfða
2nd person singular	horfir	horfðir		horfir	hørfðir
3rd person singular	horfir	horfði		horfi	hørfði
1st person plural	horfum	horfðum		horfim	hørfðim
2nd person plural	horfið	horfðuð		horfið	hørfðið
3rd person plural	horfa	horfðu		horfi	hørfði
imperative	present
2nd person singular	horf
1st person plural	horfum
2nd person plural	horfið

Conjugation of horfa — mediopassive (weak class 3)

infinitive	horfask
present participle	horfandisk
past participle	horfzk
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	horfumk	horfðumk		horfumk	hørfðumk
2nd person singular	horfisk	horfðisk		horfisk	hørfðisk
3rd person singular	horfisk	horfðisk		horfisk	hørfðisk
1st person plural	horfumsk	horfðumsk		horfimsk	hørfðimsk
2nd person plural	horfizk	horfðuzk		horfizk	hørfðizk
3rd person plural	horfask	horfðusk		horfisk	hørfðisk
imperative	present
2nd person singular	horfsk
1st person plural	horfumsk
2nd person plural	horfizk

Descendants

• Icelandic: horfa
• Faroese: horva

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “horfa”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive