hleypa
Icelandic
[edit]Etymology
[edit]From Old Norse hleypa, causative of hlaupa (“to run”). Cognate with Faroese loypa, Norwegian løype.
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]hleypa (weak verb, third-person singular past indicative hleypti, supine hleypt)
- to cause to run [with dative]
- to let (in or out) [with dative]
- Synonym: leyfa
- to curdle, to coagulate [with accusative]
- Synonym: ysta
Conjugation
[edit]hleypa — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að hleypa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hleypt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hleypandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég hleypi | við hleypum | present (nútíð) |
ég hleypi | við hleypum |
| þú hleypir | þið hleypið | þú hleypir | þið hleypið | ||
| hann, hún, það hleypir | þeir, þær, þau hleypa | hann, hún, það hleypi | þeir, þær, þau hleypi | ||
| past (þátíð) |
ég hleypti | við hleyptum | past (þátíð) |
ég hleypti | við hleyptum |
| þú hleyptir | þið hleyptuð | þú hleyptir | þið hleyptuð | ||
| hann, hún, það hleypti | þeir, þær, þau hleyptu | hann, hún, það hleypti | þeir, þær, þau hleyptu | ||
| imperative (boðháttur) |
hleyp (þú) | hleypið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hleyptu | hleypiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að hleypast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hleypst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hleypandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég hleypist | við hleypumst | present (nútíð) |
ég hleypist | við hleypumst |
| þú hleypist | þið hleypist | þú hleypist | þið hleypist | ||
| hann, hún, það hleypist | þeir, þær, þau hleypast | hann, hún, það hleypist | þeir, þær, þau hleypist | ||
| past (þátíð) |
ég hleyptist | við hleyptumst | past (þátíð) |
ég hleyptist | við hleyptumst |
| þú hleyptist | þið hleyptust | þú hleyptist | þið hleyptust | ||
| hann, hún, það hleyptist | þeir, þær, þau hleyptust | hann, hún, það hleyptist | þeir, þær, þau hleyptust | ||
| imperative (boðháttur) |
hleypst (þú) | hleypist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hleypstu | hleypisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
hleyptur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
hleyptur | hleypt | hleypt | hleyptir | hleyptar | hleypt | |
| accusative (þolfall) |
hleyptan | hleypta | hleypt | hleypta | hleyptar | hleypt | |
| dative (þágufall) |
hleyptum | hleyptri | hleyptu | hleyptum | hleyptum | hleyptum | |
| genitive (eignarfall) |
hleypts | hleyptrar | hleypts | hleyptra | hleyptra | hleyptra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
hleypti | hleypta | hleypta | hleyptu | hleyptu | hleyptu | |
| accusative (þolfall) |
hleypta | hleyptu | hleypta | hleyptu | hleyptu | hleyptu | |
| dative (þágufall) |
hleypta | hleyptu | hleypta | hleyptu | hleyptu | hleyptu | |
| genitive (eignarfall) |
hleypta | hleyptu | hleypta | hleyptu | hleyptu | hleyptu | |
Related terms
[edit]- hlaupa (“to run”)