heyja

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈheiːja/

  Rhymes: -eiːja

  Homophones: hegja, heygja

Etymology 1

Related to hey (“hay”).

Verb

heyja (weak verb, third-person singular past indicative heyjaði, supine heyjað)

1. to make hay

Conjugation

heyja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að heyja
supine (sagnbót)		heyjað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		heyjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég heyja	við heyjum	present (nútíð)	ég heyi	við heyjum
	þú heyjar	þið heyið		þú heyir	þið heyið
	hann, hún, það heyjar	þeir, þær, þau heyja		hann, hún, það heyi	þeir, þær, þau heyi
past (þátíð)	ég heyjaði	við heyjuðum	past (þátíð)	ég heyjaði	við heyjuðum
	þú heyjaðir	þið heyjuðuð		þú heyjaðir	þið heyjuðuð
	hann, hún, það heyjaði	þeir, þær, þau heyjuðu		hann, hún, það heyjaði	þeir, þær, þau heyjuðu
imperative (boðháttur)	heyja (þú)	heyið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	heyjaðu	heyiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

heyjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að heyjast
supine (sagnbót)		heyjast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		heyjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég heyjast	við heyjumst	present (nútíð)	ég heyist	við heyjumst
	þú heyjast	þið heyist		þú heyist	þið heyist
	hann, hún, það heyjast	þeir, þær, þau heyjast		hann, hún, það heyist	þeir, þær, þau heyist
past (þátíð)	ég heyjaðist	við heyjuðumst	past (þátíð)	ég heyjaðist	við heyjuðumst
	þú heyjaðist	þið heyjuðust		þú heyjaðist	þið heyjuðust
	hann, hún, það heyjaðist	þeir, þær, þau heyjuðust		hann, hún, það heyjaðist	þeir, þær, þau heyjuðust
imperative (boðháttur)	heyjast (þú)	heyist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	heyjastu	heyisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

heyjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	heyjaður	heyjuð	heyjað		heyjaðir	heyjaðar	heyjuð
accusative (þolfall)	heyjaðan	heyjaða	heyjað		heyjaða	heyjaðar	heyjuð
dative (þágufall)	heyjuðum	heyjaðri	heyjuðu		heyjuðum	heyjuðum	heyjuðum
genitive (eignarfall)	heyjaðs	heyjaðrar	heyjaðs		heyjaðra	heyjaðra	heyjaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	heyjaði	heyjaða	heyjaða		heyjuðu	heyjuðu	heyjuðu
accusative (þolfall)	heyjaða	heyjuðu	heyjaða		heyjuðu	heyjuðu	heyjuðu
dative (þágufall)	heyjaða	heyjuðu	heyjaða		heyjuðu	heyjuðu	heyjuðu
genitive (eignarfall)	heyjaða	heyjuðu	heyjaða		heyjuðu	heyjuðu	heyjuðu

Etymology 2

From Old Norse heyja, from Proto-Germanic *hawjaną, cognate with Old English ġehēgan.

Verb

heyja (weak verb, third-person singular past indicative háði, supine háð)

1. (transitive) to wage, hold, conduct, carry out (e.g. a battle, war) [with accusative]

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *hawjaną.

Verb

heyja

1. (transitive) to hold, to conduct [with accusative]
2. to fight, to wage (battle)

Conjugation

Conjugation of heyja — active (weak class 1)

infinitive	heyja
present participle	heyjandi
past participle	háðr
indicative	present	past
1st-person singular	hey	háða
2nd-person singular	heyr	háðir
3rd-person singular	heyr	háði
1st-person plural	heyjum	háðum
2nd-person plural	heyið	háðuð
3rd-person plural	heyja	háðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	heyja	hæða
2nd-person singular	heyir	hæðir
3rd-person singular	heyi	hæði
1st-person plural	heyim	hæðim
2nd-person plural	heyið	hæðið
3rd-person plural	heyi	hæði
imperative	present
2nd-person singular	hey
1st-person plural	heyjum
2nd-person plural	heyið

Conjugation of heyja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	heyjask
present participle	heyjandisk
past participle	házk
indicative	present	past
1st-person singular	heyjumk	háðumk
2nd-person singular	heysk	háðisk
3rd-person singular	heysk	háðisk
1st-person plural	heyjumsk	háðumsk
2nd-person plural	heyizk	háðuzk
3rd-person plural	heyjask	háðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	heyjumk	hæðumk
2nd-person singular	heyisk	hæðisk
3rd-person singular	heyisk	hæðisk
1st-person plural	heyimsk	hæðimsk
2nd-person plural	heyizk	hæðizk
3rd-person plural	heyisk	hæðisk
imperative	present
2nd-person singular	heysk
1st-person plural	heyjumsk
2nd-person plural	heyizk

Descendants

• Icelandic: heyja

References

• “heyja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press