herbegraven

Dutch

Etymology

From her- +‎ begraven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɦɛr.bəˌɣraː.və(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: her‧be‧gra‧ven

Verb

herbegraven

1. (transitive) to rebury

Conjugation

Conjugation of herbegraven (strong class 6, prefixed)
infinitive	herbegraven
past singular	herbegroef
past participle	herbegraven
infinitive	herbegraven
gerund	herbegraven n
	present tense	past tense
1st person singular	herbegraaf	herbegroef
2nd person sing. (jij)	herbegraaft, herbegraaf2	herbegroef
2nd person sing. (u)	herbegraaft	herbegroef
2nd person sing. (gij)	herbegraaft	herbegroeft
3rd person singular	herbegraaft	herbegroef
plural	herbegraven	herbegroeven
subjunctive sing.1	herbegrave	herbegroeve
subjunctive plur.1	herbegraven	herbegroeven
imperative sing.	herbegraaf
imperative plur.1	herbegraaft
participles	herbegravend	herbegraven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• herbegrafenis
• herbegraving