heengaan

Dutch

Etymology

Compound of heen +‎ gaan.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɦeːn.ɣaːn/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: heen‧gaan

Verb

heengaan

1. (formal) to go away

   Ga heen in vrede.

   Depart in peace.

2. (euphemistic) to pass away, to die

Conjugation

Conjugation of heengaan (strong class 7, irregular, separable)
infinitive	heengaan
past singular	ging heen
past participle	heengegaan
infinitive	heengaan
gerund	heengaan n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	ga heen	ging heen	heenga	heenging
2nd person sing. (jij)	gaat heen, ga heen2	ging heen	heengaat	heenging
2nd person sing. (u)	gaat heen	ging heen	heengaat	heenging
2nd person sing. (gij)	gaat heen	gingt heen	heengaat	heengingt
3rd person singular	gaat heen	ging heen	heengaat	heenging
plural	gaan heen	gingen heen	heengaan	heengingen
subjunctive sing.1	ga heen	ginge heen	heenga	heenginge
subjunctive plur.1	gaan heen	gingen heen	heengaan	heengingen
imperative sing.	ga heen
imperative plur.1	gaat heen
participles	heengaand	heengegaan
1) Archaic. 2) In case of inversion.