hǫfðingi

Old Norse

Etymology

By combination of hǫfuð (“head”) +‎ -ing.

Noun

hǫfðingi

1. a chief, chieftain, leader, lord

Declension

Declension of hǫfðingi (weak an-stem)

masculine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	hǫfðingi	hǫfðinginn	hǫfðingjar	hǫfðingjarnir
accusative	hǫfðingja	hǫfðingjann	hǫfðingja	hǫfðingjana
dative	hǫfðingja	hǫfðingjanum	hǫfðingjum	hǫfðingjunum
genitive	hǫfðingja	hǫfðingjans	hǫfðingja	hǫfðingjanna

Descendants

• Icelandic: höfðingi
• Faroese: høvdingi, høvdingur
• Norwegian Nynorsk: hovding, høvding; (dialectal) høvning
• Old Swedish: høfþinge, høfþinger, høfdhinger
  • Swedish: hövding
• Danish: høvding
  • Norwegian Bokmål: høvding